و اینک عاشورا

تمامی لشگر پاکی و حقیقت در مصاف با ناپاکی و پلشتی روی در روی هم ایستاده اند.
در سویی امیر قافله حسین بن علی بن ابی طالب (ع) که سید و سالار آزادگان و رشید مردان عالمیان است و علمدارش ابوفاضل که از نامبردارترین و فاضل ترین مردان زمانه است و ادب و حیا را آئینه ای است تمام قد.
 در وصف این مردان مرد باید گفت که به حقیقت آزاد مردانی اند که مایه فخر عالمیانند و سفینه النجاه آدمیانی که در گرداب هلاکت درافتاده.
رئوف مردانی که حکمت را چراغ راهند و در سخت ترین و دشوارترین میدانها، دمی نه از انسانیت و اخلاق والای خویش فرو گذاشتند و نه از وجهه ی حقانی خویش خرج راحتی و عیش دنیای خویش بنموده.
بل زیباترین اندوخته های خویش را به مسلخ و قربانگاه عشق ببردند و از این درباختن خویش به پیشگاه معشوق سخت دل آرام اند و مطمئن اند و طرب آلود.
اما در سویی دیگر، قافله ای بی شمار بایستادند که سیه روزگارانی اند که متاع قلیل دنیا را بر نعمتی کثیر و بی پایان از کف بنهادند و خویشتن خویش را به ارزانی از کف بدادند.
رضای حق را به ثمنی بخس فرو نهادند و اسارت و سیه بختی عالمیان را به اختیار به جان خریدند و چه بد معاملتی است که این سیه روزگاران، بدان معاملت خویشتن خویش را به خاک سیاه آن بنشاندند!
و چه مبارک معاملتی بود که خاندان پاک سیرت و ملکوتی سرشت پیامبر اکرم (ص) با خدای خویش بکردند!
این روزهای روزگاران، تاسوعا و عاشورای حسینی چشمه های کوثری است که به روزگاران، عقل و جان آدمیان را انعامی بی شمار به ارمغان می آورند و قید و بند رقیّت و درماندگی را از دست و پای عقل و جان آدمی می زدایند و آزادگی و سعادت را نصیب روح و جان مشتاقان می نمایند.
تاسوعای ابوالفضائل و عاشورای حسینی بر همه دوستداران پاکی و سعادت به غنیمت ذخیره آخرت باد!